بخش فعال
1) فنرها:
از سیم های استیل ضد زنگ ساخته شده اند و برای دندان های کج شده یا چرخش های اندک به خصوص در دندان های پیشین بالا استفاده می شوند. همچین برای هل دادن دندان های جلویی بالا به سمت یکدیگر نیز استفاده می شوند تا فاصله میان دندان ها از بین برود.
2) کمان ها:
از سیم های استیل ضد زنگ ساخته می شوند و در دندان های جلوی بالا گسترده می شوند و می توانند به عنوان گیره های غیر فعال استفاده شوند. (پس از عقب رفتن دندان جلویی که به سمت بیرون آمده، گیره ها استفاده می شوند تا از جلو رفتن دوباره دندان جلوگیری کنند) استفاده دیگر آن به عنوان جزوی فعال برای عقب کشیدن دندان های جلویی با جایگیری نامناسب است.
3) پیچ ها:
در ترکیب با یک پایه آکرلیکی با هدف بسط دادن فک در کودکان در حال رشد استفاده می شود. این بخش به طور خاص زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که دندان ها ازدحام زیادی دارند و بسط فک (بالا یا پایین) موجب می شود که فضا برای قرارگیری دندان ها ایجاد شود.
4) کش ها:
کش یکی از بخش های ارتودنسی متحرک است که برای جابه جایی های دوطرفه دندان در فک بالا و پایین استفاده می شوند. (برای کشیدن دندان های آسیای بالایی به سمت جلو و همزمان کشیدن دندان های آسیای پایینی به سمت عقب در بیمارانی که دارای دندان های نامرتب هستند، یا فک پایینی بیرون زده دارند).
بیشتر بخوانید :
بخش نگه دارنده (قلاب)
– متخصص ارتودنسی برای نگه داشتن دستگاه ارتودنسی متحرک در دهان و جلوگیری از بیرون افتادن از آن استفاده می کند.
– انواع مختلف قلاب: قلاب آدام (که بیشتر استفاده می شود)، قلاب جکسون، قلاب southend ، قلاب ته گرد و …
صفحه پایه
بخش آکرلیکی (بدنه اصلی) که برای اهداف زیر استفاده می شود:
حمایت از اجزای دیگر مانند اجزای فعال و قلاب ها
کمک به آنکوراژ به وسیله ارتباط با پل طاقی در کام (مقاومت در برابر حرکت ناخواسته دندان مانند جا به جایی دندان جلویی که در مقابل دندان آسیا محکم می شود.)
می تواند در سطح تراز دندان ها وارد شود تا ناهمسانی فک (جلوزدگی فک پایین) را کم کند. ( آکرلیک ضخیم شده ای که به دندان مقابل متصل می شود)
منبع : مجله ارتودنسی دندان
بخش فعال
1) فنرها:
از سیم های استیل ضد زنگ ساخته شده اند و برای دندان های کج شده یا چرخش های اندک به خصوص در دندان های پیشین بالا استفاده می شوند. همچین برای هل دادن دندان های جلویی بالا به سمت یکدیگر نیز استفاده می شوند تا فاصله میان دندان ها از بین برود.
2) کمان ها:
از سیم های استیل ضد زنگ ساخته می شوند و در دندان های جلوی بالا گسترده می شوند و می توانند به عنوان گیره های غیر فعال استفاده شوند. (پس از عقب رفتن دندان جلویی که به سمت بیرون آمده، گیره ها استفاده می شوند تا از جلو رفتن دوباره دندان جلوگیری کنند) استفاده دیگر آن به عنوان جزوی فعال برای عقب کشیدن دندان های جلویی با جایگیری نامناسب است.
3) پیچ ها:
در ترکیب با یک پایه آکرلیکی با هدف بسط دادن فک در کودکان در حال رشد استفاده می شود. این بخش به طور خاص زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که دندان ها ازدحام زیادی دارند و بسط فک (بالا یا پایین) موجب می شود که فضا برای قرارگیری دندان ها ایجاد شود.
4) کش ها:
کش یکی از بخش های ارتودنسی متحرک است که برای جابه جایی های دوطرفه دندان در فک بالا و پایین استفاده می شوند. (برای کشیدن دندان های آسیای بالایی به سمت جلو و همزمان کشیدن دندان های آسیای پایینی به سمت عقب در بیمارانی که دارای دندان های نامرتب هستند، یا فک پایینی بیرون زده دارند).
بیشتر بخوانید :
بخش نگه دارنده (قلاب)
– متخصص ارتودنسی برای نگه داشتن دستگاه ارتودنسی متحرک در دهان و جلوگیری از بیرون افتادن از آن استفاده می کند.
– انواع مختلف قلاب: قلاب آدام (که بیشتر استفاده می شود)، قلاب جکسون، قلاب southend ، قلاب ته گرد و …
صفحه پایه
بخش آکرلیکی (بدنه اصلی) که برای اهداف زیر استفاده می شود:
حمایت از اجزای دیگر مانند اجزای فعال و قلاب ها
کمک به آنکوراژ به وسیله ارتباط با پل طاقی در کام (مقاومت در برابر حرکت ناخواسته دندان مانند جا به جایی دندان جلویی که در مقابل دندان آسیا محکم می شود.)
می تواند در سطح تراز دندان ها وارد شود تا ناهمسانی فک (جلوزدگی فک پایین) را کم کند. ( آکرلیک ضخیم شده ای که به دندان مقابل متصل می شود)
منبع : مجله ارتودنسی دندان
لبخندی زیبا برای آینده سازان: راهنمای جامع دندانپزشکی کودکان